Martijn Meeuwissen is 22 jaar en studeert aan de Radboud Universiteit. Waar menig student zijn vrije tijd vooral doorbrengt in een kroeg of op de roeivereniging, doet Martijn meer. Hij zet zich ook in voor de levendigheid van Prinsenbeek. ‘Er is een gebrek aan starterswoningen. Jongeren kunnen zich er moeilijk vestigen. Ik zet me er voor in dat jongeren in Prinsenbeek kunnen blijven wonen. En ik zie dat het werkt. Er heerst een sfeer van: we gaan er iets aan doen.”

De lijst van initiatieven waar Martijn aan bijdraagt of aan heeft bijgedragen, is indrukwekkend. Zo zat hij in de vakjury van de Vrijwilligerspenning en was hij aangesloten bij de Jeugdraad die onder meer ten doel heeft om jongeren op gezond gewicht te krijgen. Nog steeds zit hij bij het Sinterklaascomité en is hij vice-voorzitter van het Dorpsplatform. “In het Dorpsplatform werken we aan veel verschillende onderwerpen. Zo maken we ons sterk voor de toegankelijkheid van het dorp voor ouderen en minder validen. Maar we toetsen ook of initiatieven die in het dorp worden aangedragen in aanmerking komen voor subsidie.”

“Waarom ik dat allemaal doe? Nou eigenlijk gewoon omdat ik het leuk vind. Ik vind het tof dat je concrete zaken kunt bereiken die het dorp wat opleveren en dat ik ondertussen veel mensen ontmoet. Samen met lokale ondernemers en horeca werken we aan de levendigheid van Prinsenbeek. Wat dat betekent? Dat er dingen worden georganiseerd voor de bewoners, maar ook dat er een goede mix is van jongeren en oudere mensen in Prinsenbeek. Daarom is het belangrijk dat die starterswoningen er komen.”

Is Martijn een uitzondering of zijn er meer mensen van zijn leeftijd die geïnteresseerd zijn in vrijwilligerswerk? “Nou ik ben echt geen uitzondering hoor. Er zijn veel jongeren die vrijwilligerswerk doen, steeds meer eigenlijk. Wel denk ik dat veel jongeren niet echt geïnteresseerd zijn in een bestuursfunctie. Kijk, een festival organiseren is in de ogen van veel jongeren leuker dan plaatsnemen in de stichting van een bestuur. En eerlijk gezegd: vaak zijn die besturen ook een beetje ‘oudemannenclubjes’. Jongeren associëren dat met veel vergaderen en oeverloos gepraat, maar het mooie is dat je in die besturen juist heel veel kunt bereiken. Meer dan wanneer je alleen maar een festival organiseert. Ik vind dat jongeren open moeten staan voor de ervaring van ouderen. Je kunt veel van hen leren en ondertussen iets bereiken voor je stad of je dorp. Aan de andere kant vind ik dat ouderen ook rekening moeten houden met jongeren. Een vergadering van je stichting plannen om 11 uur ’s ochtends, net als een jong bestuurslid op school of op het werk is, is echt niet handig.”