“Het einde zal niet leuk zijn. Om het gemakkelijk te maken, sprak ik eind vorig jaar met mezelf af dat ik eind dít jaar stop. Maar nu we wat verderop in het jaar zijn, weet ik dat het toch nog moeilijk gaat worden. Ik ben nu landskampioen eerste divisie balk, maar ben aan het aftrainen. Waar ik vroeger vijftien uur per week trainde, ben ik al teruggegaan naar tien uur. Turnen is gewoon een intensieve sport. Ik begin pijntjes te krijgen.”

Femke van Brunschot werd meerdere keren Nederlands kampioen op de balk en sleepte een nominatie als Sportvrouw van het Jaar in de wacht. Ze is lid van BredaGym, begon ooit in de sporthal in Prinsenbeek, maar is nu vooral veel in Sporthal Raaimoeren te vinden. “Al sinds mijn achtste zit ik bij BredaGym. Al dertien jaar doe ik aan wedstrijdsport. De faciliteiten zijn hier prima.”

Inmiddels heeft ze haar persoonlijke kring bij BredaGym geïnformeerd over het naderende einde als topsporter, ook familie en vrienden zijn op de hoogte. Ze ‘verdwijnt’ overigens niet van de vereniging. “Ik ga clubgenootjes waar mogelijk helpen met tips tijdens trainingen. Ik ben nog niet weg.” Ook tijdens een eerder interview voor Bredase Smaakmaker zei ze daarover: “Jonge turnsters van BredaGym zien mij echt als hun grote voorbeeld. Ik hoop dat ik hen kan motiveren om te trainen en nog beter te worden. Wie weet staan zij dan in de toekomst ook met een medaille op het podium.”

Femke studeert twee jaar Rechten in Tilburg en heeft de ambitie om rechter of advocaat te worden. Een maatschappelijke carrière zal anders zijn dan een sportieve. “Maar ook als ik gestopt ben met turnen, wil ik graag in Breda blijven. Ik vind het een leuke stad en wat kun je als rechtenstudent nu beter wensen dan een splinternieuwe rechtbank?” De sport leerde haar veel lessen. Lessen die haar vast ook in haar maatschappelijke carrière gaan helpen. “Dat is het mooie van sport. Of het nu doorzettingsvermogen, discipline of leren verliezen is, sport leert je van alles. Lessen voor het leven. Zo leerde ik mijn grenzen beter kennen. Nu ik vaker pijn ervaar, weet ik dat ik tegen mijn eigen grens aanloop. Hoe moeilijk stoppen dan ook is, dat heeft sport me geleerd: het is tijd om te stoppen.”