"Je moet je talenten inzetten"

Willem Vermeulen
Vrijwilliger bij diverse initiatieven

Sluiten

Als je je vijftig jaar inzet voor de inwoners van Breda, zoals Willem Vermeulen, dan vraag je je toch af wat hem drijft. Waarom niet lekker genieten van een pensioen, niets meer hoeven… “Eigenbelang. Ik wil mezelf fysiek en mentaal blijven uitdagen. Ik wil bezig blijven, mijn hersenen aan de gang houden. En dan nog iets anders: vrijwilligerswerk is vrijwillig maar niet vrijblijvend. Als je ergens aan begint dan maak je het ook af.”

“Ik hoop dit nog minimaal tot mijn tachtigste te blijven doen. Vroeger al, toen ik nog werkte, bracht vrijwilligerswerk de balans. Ik werkte als computerprogrammeur, maar ik had ook sterk de behoefte om me in te zetten voor mensen. Vrijwillig werkte ik bij de SOS telefonische hulpdienst en daarnaast was ik buddy van iemand met aids en voorzitter familieraad bij een psychogeriatrische instelling. Ik geloof erin dat je de talenten die je hebt gekregen, moet inzetten. Ik ben een mensen-mens dus dit past bij mij. Het komt ook altijd gewoon op mijn pad. Ik heb nog nooit van mijn leven gezocht naar vrijwilligerswerk.”

Het talent van Willem en zijn inzet voor anderen bleef niet onopgemerkt. In 2013 ontving hij de Chris van Faassen-penning. En nog steeds zet hij zich in. Zo is Willem werkzaam als vrijwilliger bij het loket Centraal Onthaal, een organisatie voor dak- en thuislozen. Daarnaast begeleidt hij een gehandicapte meneer bij aquafysio en is hij nog steeds buddy voor iemand met hiv. Of dat nog niet genoeg is, koppelt Willem inwoners van Breda met financiële problemen aan een budgetcoach.

“Ik blijf bezig en ik leer. Zoals die keer dat ik bij de SOS telefonische hulpdienst iemand sprak die rouwde om het overlijden van haar vader. Ik adviseerde haar: ga de wandeling maken die u altijd met uw vader maakte, houd maar ‘een gesprek’ met hem. Later hoorde ik van een collega dat ze had teruggebeld om me te bedanken. Het had haar enorm geholpen. Weet je, ik ben helemaal geen psycholoog, maar ik adviseerde haar vanuit wat mij door mijn gevoel werd ingegeven. Het hielp haar en ik leerde zelf meer te vertrouwen op mijn intuïtie. Zo leer je iedere dag.”

“Bij Centraal Onthaal werk ik vier ochtenden per week. Ik kom bij de intakes letterlijk heel Breda tegen. Van mensen die voorheen in een villawijk woonden tot mensen die langdurig verslaafd zijn. Iedereen kan op straat komen te staan. Voor iedereen geldt: buiten is buiten, koud is koud en regen is regen. Mensen zijn vaak gespannen, de problemen zijn boven hun hoofd gegroeid. Ze zijn misschien ontslagen, hun partner is vertrokken, ze kunnen de huur niet meer betalen... Ik probeer ze dan op een respectvolle en rustige manier te benaderen. Dat laatste vind ik echt belangrijk. We moeten een beetje naar elkaar omkijken. We leven immers niet alleen. Ik ben katholiek opgegroeid en ben niet heel belijdend meer. Maar die grondhouding, niemand leeft voor zichzelf, spreekt mij heel erg aan.”