“Ik was zeventien en kreeg een burn-out. Op een morgen stond ik op. Mijn lichaam lag nog op bed, maar met mijn hoofd zat ik al op de fiets. Zo druk in mijn hoofd en zo moe.” Volgens het Centraal Bureau van de Statistiek ervaarden jongeren in de leeftijdscategorie 25-35 jaar de meeste burn-outklachten in 2018. De Bredase Nikki was er dus al vroeg bij. “Ja, ik ben nu 21 jaar en kan gelukkig zeggen dat mijn burn-outklachten eind 2017 over zijn gegaan, maar het was een moeilijke periode. In februari 2018 ben ik het proces van de burn-out gaan beschrijven. Een half jaar later gaf ik mijn boek uit.”

“Wat ik voor iemand was vóór mijn burn-out? Ik was heel zorgzaam. Ik was altijd maar iedereen aan het helpen. Ik deed het goed op school. Bovendien ben ik perfectionistisch, dus het moest altijd goed zijn. In mijn leven gebeurde ondertussen ook veel. Zo verloor ik een dierbaar familielid. Ook begon ik in mijn examenjaar meer en meer de gevolgen van de scheiding van mijn ouders in te zien, niet alleen de implicaties voor mijzelf maar ook voor mijn moeder.” Nikki past wat dat betreft naadloos in het risicoprofiel dat arbeidssocioloog Jan Denys heeft opgesteld voor burn-out met termen als ‘perfectionistisch’, ‘veel zelfdiscipline’, ‘zorgzaam’ en ‘graag en hard werken’.

“Ik stopte allereerst met school. Ik moet zeggen dat ik daar best veel negatieve reacties op kreeg. Mensen hebben snel hun oordeel klaar. En denken: als ze nu eenmaal de houvast van school heeft dan komt ze er wel. Maar ik was vastbesloten en kreeg gelukkig steun van mijn moeder.” Nikki heeft inmiddels geleerd grenzen te stellen en bewuster in het leven te staan. Lessen die ze nu gebruikt om vooral veel jongeren te bereiken. “Ja, het boek begon een beetje als een hype op social media. Ook scholen begonnen aan me te trekken om erover te komen vertellen. Mijn wens is dat ik straks blijvend voorlichting kan geven op scholen en op instellingen over dit veel voorkomende probleem.”

‘De wijze lessen van een Twintiger’ is zeker niet alleen een boek voor twintigers. “Ik wilde vooral voor anderen beschrijven waar ik doorheen ben gegaan omdat ik denk dat veel mensen hetzelfde ervaren als ik. Zo vinden veel mensen dat ze moeten voldoen aan verwachtingen van anderen. Ook zijn er veel mensen op zoek naar betekenis. Inmiddels sta ik bewuster in het leven en heeft het me geïnspireerd om het boek te schrijven.”